De N375 is echt kinderspel, column én stelling

De provinciale weg N375 van Meppel naar Pesse met al z’n rotondes en oversteken is al jarenlang punt van discussie in provincie en gemeente. Hele dorpsgemeenschappen hebben zich er over gebogen wat nogal eens tot frictie leidde. Iets met uiteenlopende belangen. Voor wat betreft de oversteken bij Berghuizen en Gijsselte zit er volstrekt geen vaart in de zaak, de provincie loopt tegen torenhoge kosten aan en weet het waarschijnlijk ook niet meer.

De complete provinciale weg moest aangepakt worden in het kader van Duurzaam Veilig en heel soms denk ik ook dat het terecht is. Maar uiteindelijk vind ik het allemaal maar geldverspilling, de veiligheid wordt door de weggebruikers gemaakt en zolang je die niet in bedwang kunt houden, kun je rotondes bouwen tot aan Delfzijl aan toe, maar schiet je er maar weinig mee op. Het is toch iedere keer weer raak met snelheidsduivels die, voordat ze me met donderend geraas inhalen, eerst de nodige kilometers aan mijn achterbumper kleven. In veel gevallen schieten die gasten er maar weinig mee op, omdat de volgende zogenaamde zondagsrijder zich alweer aandient. Of een rotonde waar ze moeten wachten op een overstekende tractor met sliert wagens er achteraan.

Ik moest er aan denken toen wij op onze vakantie eind augustus en in september over wegen in Noord-Macedonië en Albanië reden. Daarbij vergeleken is de N375 kinderspel, want in deze Balkanlanden rijden ze pas echt als duivels. Die paar snelwegen die er zijn, worden ook echt als zodanig gebruikt. Het gebruik van de smallere wegen, de N375’s van de Balkan, is nauwelijks anders. We kregen meermaals tegenliggers in het vizier die recht op ons afreden en op een laat moment teruggingen naar hun eigen weghelft. Hadden ze weer dapper een voorganger ingehaald. Altijd kalm blijven in zulke situaties, die duivels schatten zelf goed in tot hoe ver ze kunnen gaan.

Motorrijders net zo. Ik heb het al niet zo op deze weggebruikers die zich in veel gevallen nergens iets van aantrekken, maar op de weg van Tetovo naar Gostivar slingerden ze zich welhaast van alle kanten door het verkeer. Of ze zetten hun motor bij de grensovergang naar Albanië brutaal vooraan de lange rij wachtende auto’s. Ze komen overal mee weg.

Ook in de steden is alertheid geboden, in het Albanese Elbasan wist de politie het op een gegeven moment ook niet meer, waar ze op een druk kruispunt het verkeer probeerden te regelen. Ze vertrokken en lieten de chaos de chaos. Alle wegen, tot en met snelwegen achter de vangrail aan toe, worden in deze landen gebruikt om fruit en groente te verkopen. Om de honderd meter weer een verkoper van watermeloenen. Ik zie het al gebeuren langs de N375, waar ’t Vershuus groente, vlees en kaas gaat verkopen op één van de parkeerplaatsen, maar dat terzijde. Even terug naar dat Duurzaam veilig: ze mogen die weg van mij wel zo laten, dat geld kan beter besteed worden om de hardrijders op de N375 van een passende bekeuring te voorzien. Levert de investering uiteindelijk ook nog wat op.