Ingewikkeld deel 15 Een onthulling

Foto: pixabay

Even aarzelt Ama, maar besluit dan in een opwelling om dat riante aanbod af te slaan. Op dit moment heeft ze meer behoefte aan de warme hartelijkheid van Angelique dan aan haar onvoorspelbare min-of-meer vriendin Fieke.

Ze heeft honderdmaal liever het warme, knusse huisje vol katten van Geert en Angelique, dan het donkere, zwaar gemeubileerde huis waar Fieke, sinds ze het geërfd heeft van haar grootouders door wie ze is opgevoed, nog nooit iets aan heeft veranderd. Ondanks dat Fieke een degelijke huisvrouw is en fanatiek schoonmaakt, lijkt het er toch altijd stoffig en muf te zijn en verwacht je elk moment de geest van opa of oma Ragers uit de slaapkamer te zien komen.

De agente die Ama heeft verhoord, stopt haar telefoon in haar zak en komt naar het gezelschap toe gelopen. “Ik denk dat mevrouw De Ruyter wel gewoon naar huis kan dames. Ed Aedelman is gearresteerd en wordt morgen verhoord.”

Mislukt! Maar ze vermoedt nog niets, haha. Het domme schaap. Ze denkt dat ze zo slim is en dat ze mensen doorziet. Valt dat even tegen Amaatje. Niet iedereen die aardig doet, is echt lief. Volgende keer beter plannen. Dan sla ik toe als ze alleen is. En dan kijken. Hoe ze kijkt als ze ziet dat ik het ben,  als ze beseft dat het over is. Over en uit.

 

 Hoofdstuk 10.

 In plaats van naar huis te gaan, stommelt het hele gezelschap de trap naar de kantine weer op. Ook Alexander en Sietske voegen zich bij het gezelschap. Iedereen praat door elkaar. “Dat Ed zoiets heeft gedaan, dat had ik nooit gedacht”, roept Geert. “Ik vond het altijd best een toffe gozer.”

“Het verbaast mij niks”, zegt Angelique. “Ik vond het altijd al een beetje een gluiperd.”

“Arme Phileine”, vindt Ama. “Je zal maar zo’n vriend hebben.” Maar ze denkt er meteen achteraan. “Gelukkig maar dat hij is opgepakt. Nu hoef ik me ook niet meer schuldig te voelen tegenover Phileine over alles wat ik weet.”

Alexander en Sietske zijn vooral verbaasd. Ze hebben de hele bosrand uitgekamd met hun tweetjes en niks en niemand gezien. Maar wie of wat ze ook verwacht hadden, in elk geval geen Ed. Vooral Sietske lijkt ervan ondersteboven. “Dat hij niet zo sympathiek is als hij in eerste instantie lijkt, dat wist ik. Een verwaande rokkenjager is het. Maar een misdadiger, dat had ik nooit verwacht”, herhaalt ze keer op keer. Tegen haar gewoonte in zegt Fieke eerst niets. Maar omdat de rest van de aanwezigen niet uitgepraat raakt, valt dat eigenlijk niemand op. Dan schuift ze wat dichter naar Ama toe. “Wat een streek zeg”, zegt ze. “Wat een engerd die Ed. Wat heb jij hem in vredesnaam misdaan, dat hij je op zo’n lugubere manier probeert te straffen? Maar het verbaast me niets, ik heb het altijd al een beetje een griezel gevonden.” Ama kijkt haar verbaasd aan. “Ik dacht dat jij hem altijd nogal een lekker ding vond”, zegt ze. Fieke lacht. “Dat klopt, maar toen ik erachter kwam dat hij regelmatig naast de pot piest, was ik al snel wat minder van hem gecharmeerd. En nadat hij mij, toen ik de stal aan het uitmesten was, op een wel heel innige manier vastpakte, wist ik genoeg. Ik ben de jongste niet meer en ik zou hartstikke graag een leuke vent willen, maar niet zo eentje.”

Ama weet niet wat ze hoort. Dat verhaal heeft Fieke keurig voor zich gehouden. Niks voor haar, want ze kent niemand die zo graag over anderen kletst dan Fieke. Maar ja, misschien schaamde ze zich er wel erg voor dat ze min of meer was aangerand door Ed.

“Nou ja meid, hoe dan ook, hij zit achter de tralies, dus jij kan vanavond gewoon lekker in je eigen bed slapen”, zegt Fieke nog.

Ja, denkt Ama. Slapen, daar heb ik nu echt zin in. Ik ben helemaal kapot. Op dat moment kijkt Alexander haar aan. “Ben je weer een beetje bijgekomen?”, vraagt hij. “Zullen we nog even langs de Eerste Hulp of heb je het idee dat alles het nog doet?” Ama beweegt haar armen en haar benen. “Bont, blauw en beurs, maar het zit er allemaal nog aan”, lacht ze. “Morgen zal ik wel vergaan van de spierpijn, dus ik denk dat ik zo maar eens op huis aan ga en na een hete douche mijn bed in duik.” Alexander staat op en zwaait met zijn autosleutels. “Ik breng je en morgen haal ik je weer op, dan hoef je die benen vanavond in elk geval niet meer te gebruiken.” Fieke kijkt van de één naar de ander en zegt niets, maar Sietske geeft Ama een vette knipoog. “Goeie reis dan maar he”, roept ze veelbetekenend.

Eenmaal in de auto wordt Ama overvallen door een lome moeheid. En pas dan dringt het tot haar door dat er gewoon een moordaanslag op haar is gepleegd. Een moordaanslag, op haar. Het moet niet gekker worden. Ze begint plotseling hardop te snikken. Alexander kijkt haar aan en zet onmiddellijk de auto aan de kant van de weg. De volle maan werpt een zacht licht naar binnen en ze kijkt recht in zijn bezorgde ogen. Hij trekt haar troostend in zijn armen en streelt haar rug. “Huil maar eens flink”, zegt hij. “Het is ook niet niks wat er gebeurd is. En dat zo vlak na de moord op Koen. Je zou bijna gaan denken dat er hier een seriemoordenaar rondloopt.”

Bij het horen van Koen’s naam begint Ama nog harder te snikken. Dat had haar dus ook kunnen overkomen. Eindigen in een stuk landbouwplastic. “Je zal Koen wel vreselijk missen”, zegt ze tegen Alexander.

“Vreselijk missen? Nou, zo dik waren we niet met elkaar hoor”, zegt Alexander. “Het was een leuke vent, maar wel eentje van een heel ander soort, als je begrijpt wat ik bedoel.”

“Van een, een heel ander soort?”, hakkelt Ama. “Je bedoelt dat jij niet… Dat jij, ik bedoel, ik dacht…” Ze komt er niet uit en begint zenuwachtig te lachen. “Ik dacht dat jij en Koen…”

Wil je dolgraag NU weten hoe het afloopt met Ama en Alexander en of de moordenaar van Koen Enkeldijk nog meer slachtoffers maakt? “Ingewikkeld” van Sietske van Niekerk is ook gewoon te koop bij de (online) boekwinkel, ISBN 9789462543782

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen