Zuidwolde – Een afscheid moet passen als een warme jas. Dat zegt
Anjet van Kapel-Pekel, sinds ruim twee jaar uitvaartbegeleider in Zuidwolde. ‘Veel mensen schuiven hun eigen uitvaart voor zich uit, willen er niet aan denken. Bij ernstig zieke mensen zie je soms dat ze zelf al veel dingen regelen, er goed over nadenken’, vertelt Anjet over haar drijfveer.
De uitvaartbegeleider is één van de vele adverteerders op de site DeWolden.Nieuws.nl en heeft daarom een streepje voor met dit verhaal.
Anjet werd 56 jaar geleden geboren in Nieuw-Moscou en werkte onder meer bij TransVeMij (nu TVM) in de administratie. Ze stapte in het familiebedrijf en met haar man Hans dreef ze jarenlang een stoffeerderij. Dat bedrijf wordt nu afgebouwd, Anjet besloot een nieuwe weg te bewandelen. ‘Ik ben vrijwilliger geweest bij The Dream Foundation, waar dromen van terminale patiënten verwezenlijkt werden. Door de gesprekken die ik met die mensen had, die met één been in het graf staan, ben ik zoveel rijker geworden. Het inspireerde me, ik ben gaan nadenken over uitvaarten.’
Welke muziek
Ze kent de verhalen van nabestaanden die geen idee hadden of hun geliefde gecremeerd of begraven wilde worden, die niet wisten welke muziek er bij moest komen. ‘Ik ben een opleiding gaan doen, heb stage gelopen en onder andere gewerkt in Ommen als rouwchauffeur en overledenenverzorger. Ik heb daar enorm veel van geleerd en kon bovendien een bedrijfskapitaaltje opbouwen. Ik heb heel veel van dichtbij gezien en kan mensen zo adviseren of ze hun dierbare op een koelplaat willen opbaren of een Thanatopraxie willen. Thanatopraxie is een lichte vorm van balseming die er voor zorgt dat het ontbindingsproces tijdelijk wordt stilgezet. Ik ben nu eenmaal nieuwsgierig naar dingen die met het vak te maken hebben. Laatst ben ik nog bij een steenhouwerij geweest.’
Het is voor Anjet van Kapel van belang dat ze zich onderscheidt van andere uitvaartverzorgers. ‘De mensen moeten zien dat je het op een andere manier doet. De uitvaart moet passen bij de overledene en de familie moet er een goed gevoel aan overhouden. Ik heb de uitvaart van een beroepschauffeur geregeld, die is op zijn eigen vrachtwagen naar het crematorium gebracht. Dat hebben we bovendien ’s avonds gedaan, want dan konden zijn collega’s er ook bij zijn. Na afloop was er koffie, bier en fris met een balletje gehakt. Dat is mooi.’
Goed luisteren
Anjet zegt goed te luisteren naar de mensen. ‘Als ze een traditionele uitvaart met koffie en cake willen? Prima. Als je aan tafel zit met nabestaanden en goed luistert, hoor je heel veel, over bijvoorbeeld hobby’s. Daar kun je op inhaken. Als mensen mij bellen, moet er van weerskanten wel een klik zijn. De nabestaanden gaan een moeilijke periode tegemoet en we hebben veel met elkaar te bespreken. Wat ik van mensen terug hoor, is dat ze zeggen dat ik niets opdring, mogelijkheden aandraag en mensen helemaal vrij laat om te kiezen. Ik noem me daarom ook een uitvaartbegeleider en eigenlijk geen verzorger.’
De inwoonster van Zuidwolde heeft ook een meerdaagse training gevolgd voor dementievriendelijke uitvaartverzorger. ‘Ik ben de enige in deze regio die dat heeft. Als opa overleden is en oma dementie heeft, is bijvoorbeeld een vraag van de familie: Gaan we het oma vertellen? Kan ze bij de uitvaart aanwezig zijn? Ik wilde er meer van weten, ook omdat mijn moeder dementie heeft, maar hoe doe je dat bij een vreemde?’ Volgens Anjet maakt een uitvaartbegeleider met de juiste kennis van zaken een heel groot verschil.
Geen spijt
Ze heeft geen moment spijt gehad van haar stap in de uitvaartwereld. ‘Het is echt mijn passie, ik ben er voor de mensen. Die denken vaak dat alles direct geregeld moet worden, maar dat hoeft niet. Wel de keuze voor cremeren of begraven en een mooie rouwkaart, maar we hebben zes werkdagen de tijd om alles te regelen.’
Ze werkt in een grote cirkel rond Zuidwolde, hanteert schappelijke tarieven en refereert meermaals aan de uitvaart van haar eigen vader, Arie Pekel. ‘Die wilde vanuit zijn eigen loods en onder een heidepollegie begraven worden. Mensen verwachten dat er nog een grafsteen op komt, maar dat gebeurt niet. Er wordt vaak gedacht aan wat andere mensen wel niet zullen denken, maar denk vooral aan je eigen wensen.’ En haar eigen uitvaart? ‘Daar heb ik natuurlijk wel over nagedacht. Zo wil ik graag begraven worden op een
natuurbegraafplaats.’