Ruinen – Heel even leek de PFAS-crisis de start van de aanleg van het kunstgrasveld in Ruinen tegen te houden, maar afgelopen maandag was het dan toch zover.
Wel moest wethouder Jan van ’t Zand met zijn ambtenaren op zoek naar een oplossing voor de af te graven grond. ‘Normaal gesproken wordt die grond weer gebruikt om bijvoorbeeld natuur- of landbouwgronden op te hogen of te herstellen, maar de PFAS-waardes van de grond waren te hoog’, laat de wethouder weten. De grond wordt nu in een tijdelijk ‘depot’ opgeslagen. ‘We hadden vlakbij nog een stuk grond liggen’, verwijst Van ’t Zand naar een perceel aan de Meppelerweg, waar inmiddels een grote bult zand is verrezen. Er moet in totaal drie- tot vierduizend kuub grond verzet worden.
Grondmonsters
Als de waarde van de eerste grondmonsters bepalend waren geweest, was de hele aanleg niet eens gestart. ‘Maar een tweede meting was veel gunstiger. Deze zaak werkt enorm kostenverhogend. Mogelijk kunnen we na zes maanden de grond alsnog elders gebruiken, maar anders moeten we een oplossing zien te vinden voor de extra kosten die we moeten maken om de grond definitief af te zetten.’
De aanleg van het kunstgrasveld maakt onderdeel uit van een hele reeks van zeven in de gemeenten De Wolden en Hoogeveen. In Pesse en Elim zijn de velden al klaar, Hollandscheveld(2), Ruinen, Ruinerwold en de Wijk moeten nog aangelegd worden. Of de hele PFAS-hysterie de aanleg van de overige velden in gevaar brengt, zal de toekomst leren. Van ’t Zand voorziet wel dat ook de uitvoering andere projecten in De Wolden onzeker wordt door de hele discussie.
Onvermijdelijk
Projecten van gemeentelijke aard vinden bijna altijd plaats binnen de openbare ruimte en het is onvermijdelijk om het grondwerk in mindere mate uit te voeren. Bij het graven van een bouwkuip voor een woning of van een fundering voor een nieuwe weg, komt altijd grond vrij. Het gebeurt bijna nooit dat deze grond op dezelfde locatie weer gebruikt kan worden. De PFAS staat symbool voor liefst zesduizend stoffen die door mensen zijn gemaakt, grootschalig toegepast zijn en nu ineens negatieve milieu-eigenschappen blijken te hebben omdat ze nauwelijks afbreekbaar zijn.
