Echten – Wie een bezoek brengt aan het Kinderwagenmuseum in Echten, hoeft zich niet te vervelen. Er staat een groot aantal kinderwagens, maar ook allemaal andere spullen van vroeger die met kinderen te maken hebben. Daarbij weet de gastvrije eigenaar Marianne Elsinga bij iedere wagen wel een verhaal te vertellen.
De verhuizing van het museum van Nijeveen naar Echten raakte enkele maanden geleden in een stroomversnelling. Nadat de Meppeler Courant had bericht over de zoektocht van Elsinga naar een andere locatie, werd ze al snel gebeld door Jan Nijboer uit Echten. Galeriehouder Erik Zwezerijnen had zijn vestiging in Echten verlaten, of dat niet iets voor het Kinderwagenmuseum was. ‘We hadden ook een ruimte in Meppel aangeboden gekregen, maar besloten werd daar niet op in te gaan. Hier in Echten zagen we het direct zitten’, vertelt Marianne. Waar ze over ‘we’ spreekt, bedoelt ze haar man Melle, die buiten zijn eigen werk om ook als vrijwilligers actief is in het museum.
Het was binnen een paar dagen allemaal geregeld, ook de eigenaar van het pand – mevrouw Moret – was ermee in haar nopjes, zo weet Marianne. ‘Hier kunnen we zeker blijven, we zijn ook in Staphorst en Rouveen geweest, maar dat waren allemaal tijdelijke locaties. In Nijeveen wisten we dat we eruit moesten, gelukkig zijn we nu in dit mooie dorp. We hebben sinds 4 oktober al 170 bezoekers gehad, in Nijeveen kregen we er vijftig per jaar.’
Stuk ruimer
De ruimte in Echten, direct tussen het Huus met de Belle en het Boekbindcentrum, is een stuk ruimer. ‘Maar nog hebben we 25 kinderwagens in opslag.’ Ze vindt dat niet erg, want het geeft mogelijkheden om de collectie af en toe te wisselen. Met plezier maakt ze een rondje door haar museum – mét bovenverdieping – waarbij ze honderduit ratelt. ‘Ik vind het wel leuk om mensen wat te vertellen’, zegt ze erbij.
Dat ze nu tussen het Boekbindcentrum en het Huus met de Belle zit, biedt weer nieuwe kansen. ‘We doen nu al dingen samen met de Belle, maar ook met het Fietsenmuseum van Jan de Bruin. Onlangs kwam er een 80-jarige mevrouw uit Amsterdam met haar dochter, die te vroeg waren voor de Belle. ‘Of ze zich hier een kwartiertje mochten vermaken. Ze zijn wel vijf kwartier gebleven’, lacht Marianne.
De collectie spullen is groot en nog steeds worden nieuwe spullen aangeboden, vanuit het hele land. ‘Je staat er versteld van wat we van mensen krijgen en bij ieder ding zit een verhaal.’ Als mensen wat aanbieden, is de eerste vraag die Marianne en Melle stellen hoe oud het is en hoe het er uit ziet. ‘Als het kapot is, kunnen we er niet veel mee. We nemen ook geen spullen meer aan van de zestiger en zeventiger jaren waar een scheur in zit, daar hebben we al veel van. Als we nog een loods zouden moeten huren, betekent dat extra kosten en dat kunnen we niet hebben.’
Investeren
Financieel is het op dit moment sowieso krap, de hoop is dat het volgend seizoen goed gaat lopen en er een buffer opgebouwd kan worden. Dan kunnen ze weer wat investeren, bijvoorbeeld in ene traplift. ‘Veel oudere mensen kunnen de trap niet op, dus we proberen er een traplift in te krijgen. Als we bij fondsen geen gehoor vinden, starten we misschien een crowdfundingcampagne op.’
Het sterke punt van het museum is volgens Marianne dat er zoveel verschillende museumstukken zijn te bewonderen. ‘Als je er alleen maar honderd kinderwagens hebt, zijn de mensen zo uitgekeken. Met het speelgoed, oude kleertjes en babyspullen waar veel over te vertellen valt, ben je veel aantrekkelijker. Het verhaal erbij is minstens zo belangrijk.’
Info: http://www.nostalgischekinder-enpoppenwagens.nl/
