Deel 12 van "Ingewikkeld"

17 apr 2016, 11:57 Nieuws
img 4174 large
I. Ekkelkamp

“Maar wat ga je nu dan doen”, wil Ama weten. “Iedereen ziet straks dat je zwanger bent en iedereen zal willen weten wie de vader is. Hijzelf waarschijnlijk ook. Dat lijkt me toch heel erg ongemakkelijk.”

Volgens Sietske valt dat wel mee. “Ik zeg gewoon dat het uit een reageerbuisje komt. Dat ik, omdat ik de ware nog steeds niet heb gevonden, maar wel graag een kind wil, besloten heb om bewust ongehuwd moeder te worden. Geen speld tussen te krijgen.”

“Maar waarom vertel je het mij dan wel?”

“Ten eerste omdat jij mijn oudste en beste vriendin bent en ten tweede omdat ik jou wil vragen als peetmoeder voor mijn kind. Stel dat er ooit wat met mij gebeurt, dan vind ik het een fijn idee dat er iemand is die voor hem of haar kan zorgen.”

Ama is er even stil van. “Tjonge, je overvalt me wel een beetje. Maar ik vind het een grote eer, ik wil heel graag je petemoei worden. Hartstikke leuk. Mocht ik zelf dan geen kinderen krijgen, dan heb ik toch nog iemand die ik lekker kan verwennen”, lacht ze.

Twee koppen koffie en een halve theepot verder, staat Sietske op. “Ik ga er maar weer eens vandoor. Ik moet zo les geven”, zegt ze. “Phileine staat op het programma en daarna Fieke.”

Bij het horen van die laatste naam betrekt Ama’s gezicht. “Wat er toch met die Fieke aan de hand is, ik snap er echt niets van. Ze doet af en toe zo raar tegen me, zo koeltjes. Dat is begonnen op de dag na de moord en ik snap er helemaal niets van. Ik zal wel wat verkeerd gezegd of gedaan hebben, maar ik zou niet weten wat”, zegt ze.

Sietske kijkt er niet van op. “Niks van aantrekken”, zegt ze. “Ik loop inmiddels alweer een aantal jaren rond op Happy Horse en begin het patroon een beetje te herkennen. Iedere keer als er een nieuw gezicht verschijnt op de manege, is Fieke er als de kippen bij. Ze dringt zich op en probeert zo iemand volledig in te palmen. Maar het houdt nooit lang stand. Vroeg of laat doet of zegt iemand iets wat haar niet aanstaat en dan is het gebeurd. Het ligt dus echt niet aan jou, het zit ‘m in Fieke.” Ze lacht. “Ik benijd die mensen in dat verzorgingshuis waar ze werkt niet. Je zal maar zo’n collega hebben. Of erger nog, je zal maar afhankelijk zijn van de zorg van zo iemand. Maar nu moet ik echt rennen, anders ben ik te laat.”

Als Sietske weg is, ruimt Ama de ontbijtspullen op en opent haar computer. Gewoon maar weer aan de slag en vanmiddag even langs de zadelmaker om een nieuwe singelstoot aan haar zadel te laten zetten. Ze schudt haar hoofd. Die Sietske, die heeft ook altijd wat geks, maar dit slaat alles. Ze bedenkt zich dat ze het verder helemaal niet meer hebben gehad over het ongeluk van de vorige dag. En dat is misschien maar goed ook. Gedane zaken nemen geen keer en ze heeft geen idee in welke richting ze het moet zoeken. Ze kan zich eigenlijk ook niet voorstellen dat er echt iemand is die het op haar gemunt heeft. Die zadelkamer staat tenslotte de hele dag open en iedereen loopt er maar in en uit. Het kan ook zomaar een kwajongensstreek geweest zijn, van iemand die een slechtgeplaatste grap wilde uithalen. Hoe dan ook, ik neem mijn zadel en de rest van mijn spullen voorlopig maar gewoon mee naar huis, besluit ze. Het is een beetje een gesleep, maar het lijkt me wel zo veilig. En voor de rest hou mijn oren en ogen goed open.

Hoofdstuk 8

De volgende dag is het vrijdag en prachtig weer. Nadat Ama haar huis snel op orde heeft gebracht, boodschappen heeft gedaan en een was in de machine heeft gepropt, belt ze Sietske om een tijd af te spreken voor hun wekelijkse buitenrit. Wanneer ze om drie uur bij de manege aankomen, staat de politieauto op het erf. “Goed dat je er bent Ama”, zegt boer van Zonne. “De politie wil nog een keer met je praten. Ik hoop niet dat je het erg vindt dat ik ze verteld heb wat er gisteren is gebeurd met je zadel. Want dat zat me toch niet lekker. En als manege-eigenaar ben ik uiteindelijk wel verantwoordelijk voor het wel en wee van mijn pensionklanten.”

In de kantine wordt Ama grondig ondervraagd over de gebeurtenissen van de vorige dag, over haar gewoontes wat het opbergen van haar zadel betreft en tot haar verrassing vraagt de agente ook of ze een relatie heeft, heeft gehad, op het oog heeft. Vervolgens vraagt ze hoe haar relatie tot de familie van Zonne is en als klap op de vuurpijl suggereert de agente dat een jaloerse aanbidder wel eens aan haar zadel gezeten zou kunnen hebben en wie dat zou kunnen zijn. “Nou, dat lijkt me wel heel erg sterk hoor. Ik heb geen aanbidders, laat staan jaloerse”, zegt ze. “Maar dat er hier iets niet helemaal in de haak is, is duidelijk. Wie, wat of waar het vandaan komt weet ik niet. Maar degene die in mijn zadel heeft zitten snijden, is gewoon bang dat er meer aan het licht komt.”

“Wat kan er hier allemaal aan het licht komen dan?”, vraagt de agente rustig. Ama zegt niets meer. Ze bedenkt dat ze alleen maar verdenkingen heeft en geen bewijzen en dat ze het niet kan maken om de vader van haar aanstaande petekind verdacht te gaan zitten maken. “Nee laat maar”, mompelt ze. “Ik werd even een beetje boos.”

“Als u informatie achterhoudt, is dat ook strafbaar”, probeert de agente nogmaals. “U zou toch niet willen dat er nog meer ongelukken gebeuren?”

Maar Ama zwijgt en neemt een slok van haar thee. Het is beter om nu even niets meer te zeggen.

Ze zitten met haar in de kantine. Madelief zei het net. Als ik merk dat ze iets over mij zegt, is ze er geweest. Misschien maar beter om haar sowieso binnenkort maar even iets héél spannends te laten meemaken. Weer een zorg minder. Dan zijn ze snel op haar uitgekeken, als ze niet meer kan rijden, of lopen….. Dan komt ze hier ook niet meer, dan is het niet meer Ama voor en Ama na.

Wil je dolgraag NU weten hoe het afloopt met Ama en Sietske en of de moordenaar van Koen Enkeldijk nog meer slachtoffers maakt? “Ingewikkeld” van Sietske van Niekerk is ook gewoon te koop bij de (online) boekwinkel, ISBN 9789462543782