Echten – Toneelvereniging Nut en Genoegen uit Echten bracht zaterdag 18 maart in een volle theaterzaal van de Westerbergen een dolle uitvoering van het blijspel ‘Een opa um in te liesten’.
Dat de toneelclub wegens de pandemie drie jaar op de rem had gestaan, kon je merken. De grapdichtheid en het tempo was hoog en veel komische situaties waren onder regie van Henk Schrotenboer flink uitvergroot. Tot groot plezier van naar schatting 150 toeschouwers.
Aasgierige kinderen
Het blijspel draait om de jacht op de erfenis van Opa Stokvis. Deze bejaarde heeft niet alleen last heeft van zijn aasgierige kinderen, maar opa woont ook nog eens in een tehuis met een gevangenisregime. Gelukkig zijn er ook verzachtende omstandigheden: een lieve kleindochter, een goedgelovige schoonmaakster en twee bevriende medebewoners. De een stokdoof en de ander zogenaamd in de war.
Op 14 maart 2019 zou dit toneelstuk worden opgevoerd, maar op 15 maart kondigde de regering de eerste lockdown af. Veiligheidshalve hadden de Echtenaren de voorstelling al twee dagen daarvoor geannuleerd. Ruim drie jaar later konden de spelers dan eindelijk de planken op en dat was te merken. Het tempo was hoog en de idioterie en ongein spatte van het toneel.
De zwaarste kluif
Arend Fieten had de zwaarste kluif. Hij stond als hoofdrolspeler de volle drie bedrijven voor het voetlicht en moest ook nog heel vaak serieus zijn. Dat lukte, vooral dankzij een sterke mimiek, uitstekend. Dat gold ook voor de rol van de kleindochter, geloofwaardig vertolkt door Marit van den Berg. Gerlof Pronk kon zich met hanenkam goed uitleven als haar ruig rockende vriend.
Lita Nijstad en Karin Pollit wisten als respectievelijk onuitstaanbare directrice en als geniepige schoondochter het begrip ’takkewijf’ volwaardig inhoud te geven. In de categorie deugt niet, speelde Bert Boer een patserige oplichter en debutant Hans Oosterhof een gierige, bangige zoon.
Henk Baas (in de war) en Hennie Luning (stokdoof) hadden als medebewoners van het tehuis de hele avond de lachers op hun hand. Hilarisch was de scene waarin Luning net niet haar bij de Wibra aangeschafte tangaslip toonde.
Anja Benning maakte van een niet al te snuggere schoonmaakster een glansrol en wist moeiteloos lachsalvo’s op te wekken. Femmie Blauw kon als pedicure/ masseuse Rooie Sien schmieren met een lekker Amsterdams accent. Na drie jaar was het weer gekkigheid en spelplezier troef in Echten. Al met al een uitvoering om in te lijsten.
