De Wijk – Zoals bijna geen enkel evenement kan ook Grensloos Kunst Verkennen niet zonder de onvoorwaardelijke inzet van vrijwilligers. Het zijn er in de Wijk en IJhorst zeker honderd en die komen ook van buiten het Reestdal. Voor coördinator Margriet Jans-Teunissen is het altijd weer een hele klus om het werkrooster voor de suppoosten op te stellen.
‘Het is best lastig om aan voldoende mensen te komen, maar het voordeel is dat ze heel lang blijven. Het wordt nu de elfde keer, maar er zijn er die alle tien edities hebben meegeholpen’, weet Margriet. Zelf behoort ze ook tot die trouwe harde kern. ‘Honderd lijkt veel, maar we zouden er graag wat bij hebben. Van de suppoosten verwachten we wel dat ze drie keer op een locatie zitten. Een aantal locaties, zoals de kerk, de Reesthof en de bibliotheek, hebben alle dagen iemand nodig. We zijn twaalf dagen open, dat betekent dat we in totaal 24 mensen per dag nodig zijn, ieder zit drie uur’, becijfert ze. ‘Er zijn er die het leuk vinden om vijf of zes keer te zitten, anderen hebben strakke wensen. Ze zijn er allemaal zeer bij betrokken.’
Bouwploeg
Er zijn meerdere soorten vrijwilligers: het bestuur zelf, de kunstcommissie, de PR-commissie, de bouwploeg, de locatiehouders en de suppoosten. ‘We willen er ook graag jonge mensen bij betrekken, dat is best lastig. De dertigers hebben vaak een gezin, hun sport en andere vrijwillige functies. Zelf ben ik ook vrijwilliger bij het zwembad. Sommige gepensioneerden die kunst komen kijken, melden zich voor hulp.’
Margriet Jans merkt dat Grensloos Kunst Verkennen leeft in de regio. ‘En dat willen we graag zo houden. Het tussenjaar gebruiken we nu deels om op adem te komen. Als bestuur en kunstcommissie beginnen we dan al met de eerste voorbereidingen en met de daadwerkelijke organisatie zijn we zeker een heel jaar bezig. De bouwploeg is vooral actief in deze periode.’
Bert de Weerd uit IJhorst is één van die bouwers, een taak die hij met twaalf andere vrijwilligers vervult. ‘We krijgen te maken met technische vraagstukken rond het klaarmaken van de route. We assisteren kunstenaars en stellen gereedschap beschikbaar. Het leuke is dat je bezig bent met mensen uit beide dorpen, dat je ook mensen uit de Wijk leert kennen en dat je oplossingen mag bedenken voor vraagstukken. We hebben de eerste dingetjes alweer gedaan, komen volgende week nog een keer bij elkaar om informatie uit te wisselen en stellen dan een rooster op wie wat gaat doen.’ Het gaat dan niet alleen om meedenken en bouwen met de kunstenaars, ook moet de bewegwijzering weer geplaatst worden, net als de routepaaltjes.
Landschap
Dat de vrijwilligers niet alleen uit de Reestdorpen komen, blijkt wel uit de inzet van Wim en Marianne van der Wijk. Het echtpaar staat dit jaar voor het eerst op de vrijwilligerslijst. Ze wonen al ruim veertig jaar in Havelte, maar Wim heeft een verleden in de Wijk liggen. ‘Ik was van 1990 tot 1995 hoofd Ruimte en Groen van de oude gemeente de Wijk. Toen heb ik de Reest ontdekt als mooie en bijzondere grensrivier. Ik heb iets met natuur en landschap, zeker als daar kunst bij komt kijken’, vertelt Wim. De Havelter houdt van kunst, was mede-initiator van het kunstproject Holtingerveld van vorig jaar en is vrijwilliger bij Kunsthuis Secretarie in Meppel. ‘Dit inspireert me enorm, het mooie is ook om met mensen in gesprek te gaan over de kunst. Die interactie is boeiend. Mijn vrouw is net als ik suppoost en we staan tegelijk, ieder weekend, op twee verschillende locaties.’
Wim van der Wijk kijkt uit naar de kunstroute. ‘De verscheidenheid aan kunst, maar ook de verbinding tussen landschap en de mensen maken het bijzonder.’
