Column: Schoenen en laarzen: gaat onze Eline naar Den Haag?

De kandidatenlijst van het CDA voor de verkiezingen van de Tweede Kamer is bekend. Minister Hugo de Jonge is de lijsttrekker met in zijn kielzog zijn runningmate Pieter Omtzigt. Geen nieuws, dat was al bekend, interessanter is wie er verder op deze lijst staan en op welke plek.

Als journalist hou ik me qua politieke voorkeur wat op de vlakte, maar ik heb meer met Pieter dan met Hugo. Dat heeft overigens niets met zijn schoenen te maken, want ik hou er wel van als mensen - zelfs ministers - zich niets aantrekken van commentaar op kleding- en schoenenkeuze. De schoenen van Hugo hebben wel wat weg van een andere man die zich qua mode van niemand iets aantrekt, behalve misschien dan zijn Jacqueline: Eduard Annen is de fractievoorzitter van Sterk Meppel en bovendien een bekend gezicht binnen de gemeente De Wolden als actieve ambtenaar. En hij fietst ook nog als een malle, waar ook ter wereld. Dat zie ik Hugo nog niet doen.

Goed, het bruggetje is op meerdere manieren gemaakt. De lijst van het CDA dus, waar mooie dames op te vinden zijn: de Brabantse Inge van Dijk staat op 3, verder vinden we de Groningse Anne Kuik, Mona Keijzer en Agnes Mulder uit Assen in de Top 10 van de lijst. En dan met stip op 10, alsof ze persoonlijk de gouden Lingoballen heeft gepakt, vinden we presentatrice Lucille Werner. Het CDA doet dat goed, want mooie vrouwen trekken kiezers.

Maar daarmee ben ik er nog niet, want een stukje verderop staat nog zo’n mooie vrouw. Eentje die niet bekend werd om haar schoenen, maar om een paar laarzen, liefst met de modder of koeienstront er nog aan. Om het bruggetje af te maken: ze woont in de gemeente De Wolden, randje Meppel en staat op nummer 23. Het gaat uiteraard om Eline Vedder, de vrouw van Alben en die ooit haar maatschappelijke carrière inruilde voor het boerenbestaan. Daar heeft ze nog nooit spijt van gehad, het heeft haar zelfs landelijke bekendheid gebracht als hoedster van de agrarische sector. Zij was het die GroenLinks-coryfee Jesse Klaver met de mond vol tanden liet staan in een van de eerste praatprogramma’s waar Eline mocht opdraven. Dat werden er nadien nog een stuk meer. Hilversum had de boerin uit Ruinerwold gevonden, Den Haag volgt spoedig. Waarom? Omdat alle voortekenen gunstig staan.

Ten eerste is dat nummer 23, mijn geluksnummer. Ik ben van 23 juni, woon op nummer 23 en schreef ooit een boek met als titel Lokaal 23. Bovendien groeide mijn lieve echtgenote in Nijeveen op in een huis met nummer 23. Mooi nummer toch, al lijkt het een onverkiesbare positie wanneer je naar de peilingen kijkt. Maar voor Eline zeggen peilingen niets. Haar politieke historie is een bliksemcarrière. Ze werd in 2018 in de gemeenteraad van De Wolden gekozen met een hele hoop stemmen, maar een jaar later was ze alweer vertrokken. Niet omdat het haar niet beviel, maar omdat ze met een karrenvracht aan voorkeurstemmen in Provinciale Staten werd gekozen, vanaf plaats 18!

Dat is Assen, maar Den Haag wenkt. Het CDA inzicht er terdege bewust van dat niet alleen Pieter Omtzigt een stemmentrekker van jewelste is, maar Eline Vedder ook. In agrarisch Nederland kennen ze haar als de beste en ook mensen van buiten die sector lopen met haar weg. Landelijk heb je natuurlijk veel voorkeurstemmen nodig, maar mocht dat niet lukken, dan is er nog de kans om door te schuiven wanneer de christendemocraten weer in de regering komen. Dan kan het snel gaan en zit onze Eline maar zo in de trein naar de Hofstad.

Moet ze dat eigenlijk wel willen? Waarom niet, ze is niet op haar mondje gevallen, is intelligent en vol kennis. Ze kan met Agnes Mulder een mooi boegbeeld van Drenthe zijn in het Haagse, al vraag ik me af of ze zonder haar koeien kan. Die zullen een eventuele benoeming met luid boegeroep ontvangen. Luistert ze naar haar meiden? Dan blijven de laarzen niet ongebruikt op de boerderij staan en hoeft Eline die niet voor een paar modieuze schoenen te verruilen. Daar hebben we tenslotte Hugo al voor.