Één centimeter, de breedte van een vinger dat is wat Charlene Okken tekort kwam voor een plek op het podium. De trainster van HAC’63 die zelf in Groningen traint had vooraf al verteld dat ze veel zin had in het NK maar ook dat het niet vanzelfsprekend was dat ze een medaille zou winnen. Ze wist bij vorbaat al dat het een spannende strijd zou worden om het brons. Maar dat het uiteindelijk zo spannend wer,d had ze natuurlijk niet kunnen verwachten.
Het begin van de wedstrijd liep niet lekker: haar eerste twee stoten werden afgekeurd. Dit gaf haar in de derde ronde nog maar één kans om zich te plaatsen voor de finales. Joop Tervoort, haar trainer en coach zei het volgende over de kwalificatierondes;’’ De wedstrijd begon lastig door twee ongeldige pogingen. Daarom moest ze in de derde poging een zekerheidsstootje doen, hierbij gebruikte ze de zogenaamde step-techniek.’’ En dat had uiteindelijk ook resultaat. Hoewel het voor Charlene haar kunnen geen beste afstand was, plaatste zij zich met een afstand van 13.16 als vierde voor de finale rondes.
De nummer één op dat moment had al 17.34 meter gestoten en leek daarmee al niet meer in te halen. De nummer twee was op dat moment verassend genoeg een trainingsmaatje van Charlene, Lieke Muller die met een stoot van 14.14 meter haar persoonlijk record had verbeterd. Pemela Kiel die van te voren de beste papieren had voor een zilveren medaille had haar dag niet echt en stond op de derde plaats met een teleurstellende afstand van 14.09 meter. Een zilveren medaille medaille leek hiermee haalbaar voor Charlene.
Maar in de finalerondes bleek al snel dat het zilver was weggelegd voor Lieke Muller, die met elke stoot haar persoonlijk record weer verbeterde. Pemela Kiel kwam niet meer over de 14 meter en daarmee lag de weg voor het podium voor Charlene open. Maar na een slechte eerste stoot en een afgekeurde tweede stoot had Charlene nog maar één kans om het brons ook daadwerkelijk binnen te slepen. Een laatste krachtstoot van Okken kwam over de 14 meter, dat was wel duidelijk maar zou het ook genoeg zijn om de derde plek op Pemela te veroveren. Een paar zenuwachtige minuten begonnen voor Charlene terwijl de jury haar laatste poging opmat.
‘’Ik baalde als een stekker en had de tranen in m’n ogen staan toen de afstand op het bord verscheen’’ Aldus Charlene na het zien van haar afstand van 14.08 meter.’’ Ik huil niet gauw maar het huilen stond me nader dan het lachen! Als je op 1 cm geen medaille pakt dan is dat wel echt ontzettend zuur.’’
Haar trainer is in ieder geval wel erg trots op Charlene;’’Natuurlijk is ze zeer teleurgesteld, ze zat er dit keer zeer dichtbij. Ik ben toch super trots op haar dat ze zich in de wedstrijd nog zo goed kon herpakken. De 14.08 is wel haar beste jaarprestatie.’’
Het is nu weer vooruit kijken voor de kogelstootster. “Aankomende winter keihard trainen en dan gaan we bij het NK Indoor maar knallen!”
