Jan van t Zand met pensioen: afscheid van een betrokken en authentiek mens

Zuidwolde – De wethouder had een ander afscheid van de politieke arena verdiend dan meedoen aan een raadsvergadering vanaf een klein kamertje op de eerste verdieping van zijn eigen woning. Het moet Jan van ’t Zand ook pijn hebben gedaan, maar ja, corona houdt nergens rekening mee.

Donderdagavond was de allerlaatste raadsvergadering van Jan van ’t Zand als wethouder van de gemeente De Wolden. Jan werd tegen elf uur uitgezwaaid door al even digitale raadsleden, die het glas hieven op de politieke carrière van liefst 38 jaar. Natuurlijk komt er nog een ander afscheid, want Jan is tot 1 januari nog wethouder, maar de datum van 15 januari is alweer geschrapt in verband met de lockdown.

De nestor van het college is in totaal 35 jaar politiek actief geweest, want na zijn PvdA-periode in de jaren tachtig, stapte Van ’t Zand uit die partij om enkele jaren later terug te keren binnen Gemeentebelangen Zuidwolde. Twintig jaar was Jan fractievoorzitter, tweemaal onafhankelijk voorzitter van de vertrouwenscommissie die de burgemeesters Peter Snijders en Roger de Groot binnenhaalde, vanaf 2010 vicevoorzitter van de raad, meermaals informateur en formateur en sinds 2014 wethouder. Tot 2018 voor de helft, daarna fulltime, al maakte hij de jaren daarvoor eigenlijk ook gewoon fulltime-uren.

Burgemeester Roger de Groot sprak het vertrekkende collegelid toe aan het eind van de digitale raadsvergadering. „Je bent een zeer betrokken en authentiek mens, staat altijd graag in contact met de mensen en bent niet van teveel regels en procedures. Jij pakt liever gewoon aan”, sprak De Groot. Volgens de burgemeester is veel bereikt in de jaren dat Van ’t Zand wethouder was, waarbij het Huus van Sport en Cultuur, waarvan de raadsbesluiten dit jaar genomen zijn, een kroon op zijn werk is.

Fractievoorzitter Petra Haanstra van Gemeentebelangen, de partij van Van ’t Zand, wees op al die laatste keren

van vergaderingen en bijeenkomsten die haar partijgenoot de laatste tijd al onderging. „Maar dit is ook een emotioneel moment, want je moet dit werk loslaten dat in het diepst van jouw vezels zit. Je hebt onvoorstelbaar veel energie, vakmanschap en daadkracht tentoon gespreid. Je hebt een groot stempel gedrukt op de ontwikkeling van deze gemeente.”

Vanuit zijn kantoortje thuis merkte Van t Zand na al die woorden op dat hij waarschijnlijk de enige geheelonthouder was op dat moment. Alle raadsleden hieven zichtbaar een glas in de lucht. „Ik heb hier geen glas.” Kort keek de wethouder terug op zijn afscheid, waarbij hij blij was met de gesproken woorden. „Een mens heeft waardering nodig, ook een wethouder. Maar een digitaal afscheid? Het ontbreekt me aan niets, maar toch ontbreekt er iets. Digitaal zijn is een mooi hulpmiddel, maar niet om dit soort persoonlijke zaken af te doen.”

Hem wacht een nieuwe levensfase met zijn vrouw en beste maatje Stiena, zoals hij dat zelf omschreef. Hij had nog wel een boodschap voor de ‘achterblijvers’. „De Wolden is van ongewenst uitgegroeid tot een prachtige voldragen gemeente. Participatie en betrokkenheid zit in de genen van de inwoners ingebouwd, misschien wel door die strijd bij de herindeling. Deze plattelandsgemeente is heel goed in staat om zijn eigen broek op te houden. Deze gemeente is een grote beweeg- en speelplaats. De Wolden is geen paradijs, het komt er we dichtbij. Maar er zijn ook hier zaken voor verbetering vatbaar.” En als uitsmijter gaf Van ’t Zand de luisteraars tot tweemaal toe een duidelijk credo mee: „De eigenheid van De Wolden is een groot goed, bewaak dat alsjeblieft goed.”