Het Tonckenshuis, daar kom ik net vandaan. Ik was er voor een project van mijn school, het Terra College in Meppel. Ik doe de opleiding voor Paraveterinair.
Tijdens ons project laten we ouderen kennis maken met dieren. Eigenlijk is het meer de dieren opnieuw leren kennen. Dat maakt onderdeel uit van de Stichting Life van het Terra College die verschillende projecten uitvoert.
Ik werd er voor gevraagd en het leek me leuk. We hebben cavia’s, hamsters, konijnen en honden die we mee kunnen nemen. De bewoners van het huis komen dan naar de woonkamer en daar zijn wij dan met de dieren. Vaak zing ik er ook bij. Normaal zing ik, vooral samen met mijn moeder, pop en ballads enzo maar voor deze mensen zing ik liedjes van vroeger. Ik kende al wel veel van die liedjes maar ik heb er speciaal hiervoor nog een paar bijgeleerd. Oudere mensen horen graag liedjes als: “Ik geeft je een roosje mijn roosje” , “Zeg kleine ree” en “In het groene dal”. Ze herkennen het en gaan meezingen, dat is zó leuk!
We waren vandaag met z’n negenen op stap. 2 mensen rijden dan met de auto, want we moeten natuurlijk de dieren meenemen. We hebben altijd hele tamme dieren bij ons, die gemakkelijk geaaid kunnen worden. De ouderen die met de dieren aaien en knuffelen, leven daar vaak helemaal van op.
Er zijn natuurlijk ook vaak dementerende mensen bij, die spoor ik dan aan om ook mee te zingen en ik help ze een beetje op weg. Ze vinden het dan duidelijk heel fijn om te zingen, dat geeft mij natuurlijk veel voldoening. Het werkt ook heel therapeutisch. Soms is het aaien van een dier of een liedje zingen net dát wat iemand uit de schemering van de dementie haalt en weer een beetje wakker maakt. Dat is natuurlijk ontzettend mooi.
