Het mag dan “Crisiscross” heten, het ziet er niet erg crisisachtig uit, in tegendeel, de gezelligheid straalt er af.
Zodra je het crossterrein betreedt, loop je tussen groepjes pratende mensen met een drankje of een ijsje in de hand. Her en der staan strobalen en grote kabelhaspels waar de grootste fanatiekelingen op geklommen zijn om alles nog beter te kunnen zien en verder zit, staat en loopt overal publiek. Het circuit ligt zo dat het publiek de race goed kan volgen, maar de omroeper in zijn toren houdt iedereen ook, met af en toe een flinke knipoog, goed op de hoogte. (Kijk hier voor de complete serie foto’s)
De Crisiscross wordt nu voor het vierde jaar georganiseerd en staat al net zo lang bekend om de prima sfeer. Er is dan ook voor iedereen eigenlijk wel iets te zien of te doen. De kleintjes vermaken zich op het grote springkussen, de waaghalzen kunnen bungeejumpen (Klik hier voor een video van een dappere Anouk Mol aan het bungee-koord!) en wie gekomen is voor het motorisch geweld, hoeft zich geen moment te vervelen. De races volgen elkaar snel op en de baan wordt, als dat nodig is, vlot bijgewerkt.
In het rennerskwartier is het druk, er wordt hard gewerkt om de motoren na elke race weer tiptop in orde en vooral ook goed schoon te krijgen. De verkeerstroom naar en van de baan is vrijwel geheel gescheiden en aan het begin van de baan staan een paar strenge dames die alleen de renners doorlaten die aan de beurt zijn om te starten.
Op de baan zal de onderlinge concurrentie ongetwijfeld fel zijn, maar tussen de wachtende renners wordt druk gepraat en gelachen. Minicoureurtjes waarbij de helm bijna groter lijkt dan het kind komen nog even advies vragen aan papa en er scharrelt ook nog een hondje tussendoor.
Hondje Hummer gaat braaf aan de kant en de renners mogen een fase verder: richting de starthekken. Inmiddels staat achter die hekken een brede rij ronkende kleine motoren. De minicoureurtjes in hun felgekleurde crosspakken en grote veiligheidshelmen nemen alvast hun allersnelste racehouding aan.
Er wordt gefloten, de starthekken klappen omlaag en met het geluid van een wolk nijdige wespen racen ze het circuit op. Een circuit dat meteen al begint met een serie heuvels. Fanatiek racen ze ronde na ronde, springen over de heuvels en scheuren door de bochten. Dat wordt nog wel wat.
Later is de groep quads aan de beurt, waar ook een wel heel bijzonder modelletje tussen zit.
Dan start er een groep volwassen renners. En dat gaat hard. Hoge snelheden, grote en hoge sprongen en ook iets meer decibels.
De races volgen elkaar al sinds zaterdagavond op en het publiek weet het crossterrein goed te vinden. Misschien ook omdat er ’s avonds live muziek is in de grote feesttent op het terrein. De organisatie is dan ook dik tevreden. Joshua de Boer en Floris van Laar hebben beide als hobby het motorcrossen en organiseren het evenement inmiddels al weer vier jaar. “We hebben zeker 2000 man op zo’n dag. Het had nog wel meer kunnen zijn als het weer een beetje beter had meegewerkt” verklaart Joshua . De volgende serie motoren staat alweer klaar, de starthekken klappen omlaag. Want dat is waar het publiek voor is gekomen: een dag vol ronkend motorgeweld.
