Hoofdstuk 5
Ama schrikt wakker uit een verwarde droom waarin ze in het donker achter Fador aan rent en zelf ook achterna gezeten wordt. Een nachtmerrie, die heeft ze niet meer gehad sinds haar kindertijd. Even later onder de douche bedenkt ze wat ze die dag allemaal wil gaan doen. Naar Fador natuurlijk, al is Happy Horse een stuk minder aantrekkelijker geworden sinds alles wat ze heeft meegemaakt de afgelopen dagen. En Fieke, die heeft ze ook niet echt meer gesproken en er is juist zoveel gebeurd. Terwijl de zich peinzend afdroogt, vraagt ze zich af of ze Fieke eigenlijk wel alles moet of zelfs kan vertellen… Die arme Kimmie wil vast niet dat Fieke met haar gewoonlijke kletskouserij met jan-en-alleman gaat praten over wat er tussen haar en Ed gebeurd is. En als Fieke weet dat Harry op de verdachtenlijst van de politie staat, gaat ze dat natuurlijk ook rondbazuinen. Eigenlijk wil Ama dat ook niet. Okay, voorlopig nog even niks tegen Fieke zeggen dan maar.
Eenmaal aangekleed en in de keuken constateert Ama dat ze niet bijster veel ontbijtwaardigs meer in huis heeft. Ze staart in de lege koelkast, maar dat verandert er niet veel aan. Als ze haar gewoonlijke kwart-met-fruit ontbijtje wil, zal ze toch eerst even naar de winkel moeten.
Voor de grote supermarkt staan rijen aaneengeschakelde karretjes die blijkbaar een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefenen op de plaatselijke vrouwelijke bevolking. “Geen hangjongeren maar hangvrouwen”, denkt Ama en vist een muntje uit haar jaszak. Hee, Fieke staat er deze keer ook bij. O gut, als ze zich nu maar niet verspreekt over Ed of Harry. Maar Fieke lijkt Ama niet op te merken. Ze staat ook met haar gezicht iets van de ingang afgedraaid en buigt zich net naar het oor van één van de andere vrouwen die op haar beurt juist wél heel geïnteresseerd naar Ama kijkt. Ama voelt zich er wat ongemakkelijk bij. Ze kent die vrouw wel, net als Fieke woont ze in Ama’s straat en ze staat vaak met de telefoon bij haar oor voor het raam. Als Ama’s blik de hare kruist, doet ze vaak een stap naar achteren, de kamer in. En nu schrikt ze ook als Ama haar expres recht aan blijft kijken en ze duikt snel met haar hoofd naast dat van Fieke.
Ama gooit in de supermarkt snel haar karretje vol, rekent af bij de kassa en als ze haar karretje weer terug zet, ziet ze dat Fieke nog stééds met het groepje vrouwen staat te praten. Ze heeft het hoogste woord, tot ze Ama ziet. “Hoooi”, roept ze vrolijk. “Wat een lekker weertje he. Ik zie je vandaag vast nog wel even bij de manege, doehoeg.” En ze loopt de winkel in. Ama begint zich af te vragen of ze soms spoken ziet. Fieke staat gewoon lekker even met de buren te kletsen en zij denkt er meteen weer van alles van.
Thuis ontbijt ze al werkend achter de computer. Lekker zo thuis werken, geen mens om rekening mee te houden. Voordat ze de computer afsluit, klikt ze nog even snel Facebook aan. Haar nichtje meldt trots dat ze ‘in een relatie’ is, ziet Ama glimlachend. Leuk die middelbare-schoolleeftijd. De ene dag zijn ze “single”, dan weer “in een relatie” en als het allemaal niet zo wil vlotten met de schoolpleinliefde staat er dat het “ingewikkeld” is. Op de pagina van Happy Horse is niet veel gebeurd. Logisch, Alexander van Zonne en zijn moeder Els houden die pagina bij, maar die hebben nu wel iets anders aan hun hoofd. Ama vraagt zich af of zij al zouden weten dat hun klushulp inmiddels tot de verdachten behoort. O getver, de lofzang van Ed op Phileine was inmiddels vele malen ‘geliked’ en er stonden vrolijke reacties bij in de trant van ‘had ik maar zo’n fijne man’. Ama klikt Facebook maar snel weer weg en sluit de computer af. “Rijbroek aan en hoppa”, denkt ze.
Buiten wil ze net in haar auto stappen als haar buurvrouw voorbij komt met de hond. “Ga je weer naar de manege Ama?” vraagt ze lachend. “Zeker heel gezellig daar.” Ama lacht ook en geeft toe dat ze sinds ze Fador heeft gekocht steeds vaker daar te vinden is. “Het is gewoon een verslaving, zo’n eigen paard”, zegt ze. “Ik kan niet eens uitleggen wat ik er nu precies zo mooi aan vind. Het is gewoon het hele plaatje. Ik heb in mijn leven al heel wat sporten geprobeerd, maar meestal had ik er na een paar maanden weer genoeg van. maar paardrijden is een combinatie van lichaamsbeweging voor jezelf en het omgaan met een dier. Je traint je conditie, maar ook je spieren en ik wordt er gewoon heel blij van. Bovendien ben je lekker veel buiten, dus is het ook nog eens ontspannend. Als ik het terrein van de manege op rijd, heb ik altijd het gevoel dat ik even in een andere wereld stap. Een soort vakantie. Ik kan er geen genoeg van krijgen.” “Buurvrouw Moniek kan het zich wel voorstellen. “Maar wat een toestand met die man van Enkeldijk zeg. Jij had toch nogal veel contact met hem? Dat begrijp je niet he, dat mensen elkaar zoiets aan doen. Nou zonde hoor, zo’n knappe man he. Al hoor je wel vaak dat die ruiters, nou ja, daar weet jij alles van neem ik aan.” Moniek ratelde maar door en Ama stapt langzaam in haar auto. “Moniek ik moet nu echt weg hoor.” Moniek lacht weer. “Ja tuurlijk, kom maar gauw een keer een bakkie doen, dan kun je me alles vertellen over al die mannen daar.” Ama rijdt zwaaiend weg, scheurt de rotonde over en schakelt boos en haastig alsof ze in een raceauto zit in plaats van in haar kleine Mini. Wat een stomme opmerking, ‘vertel me alles over al die mannen daar’. Ze gaat er heen voor Fador, mannen staan voorlopig niet bepaald op nummer één bij Ama. De ervaringen die ze op dat gebied heeft opgedaan, waren niet echt om over naar huis te schrijven. Of ze gingen vreemd, of het waren moederskindjes of ze bleken achteraf toch al getrouwd. Nee, Ama heeft voorlopig genoeg aan Fador. Hoewel… als ze heel eerlijk tegen zichzelf is, vindt ze Alexander van Zonne, Alex in het dagelijks gebruik, stiekem wel heel erg leuk. Maar die was altijd zo dik met Koen Enkeldijk dat ze zich afvroeg of hij wel op vrouwen viel.
Happy Horse ligt er een beetje stilletjes bij. Alleen Lap komt haar tegemoet blaffen, maar er staan geen auto’s, er loopt geen Kimmie met de radio mee te zingen en ook de fiets van Madelief ziet ze niet staan. Vroeger bracht Jojanneke Madelief overal heen, maar sinds Jojanneke en Joop samenwonen in het comfortabele huis aan de rand van het dorp, zit Jojanneke liever in haar nieuwe serre te mediteren dan dat ze ook maar iets ten bate van Madelief onderneemt. Madelief lijkt het niet uit te maken. Papa is gelukkig en zij heeft haar Aafke waar ze elke dag naar toe fietst.
Ama vermijdt de wijd geopende schuurdeuren waarachter ze haar gruwelijke ontdekking heeft gedaan en wil snel naar de stal van Fador lopen als ze opeens geroepen wordt.
Ze draait zich om en ziet Angelique op zich af komen lopen. Angelique de struise blonde amazone van het voor haar eigenlijk iets te tengere Arabiertje Faizal. Ama vindt Angelique wel aardig maar ook net iets te close. Het lijkt wel of ze altijd net iets te dicht op je komt staan. Haar man Geert is gelukkig niet zo. Angelique en Geert zijn een weekje met hun topkatten naar een grote kattenshow in het buitenland geweest en hebben nog maar net van boer van Zonne gehoord wat er in die week allemaal gebeurd is. “Zooo, wat een toestand meid”, roept Angelique al uit de verte, terwijl ze haar dure schoudertas nog even omhoog sjort. Zelfs op haar trui van angorawol zijn nog duidelijk de lange haren te zien van het dure ras dat zij en Geert al jaren fokken. Ook Geert zit altijd onder de haren, maar dat lijken ze allebei al niet meer te merken. De lange slanke, donkerharige Geert heeft een zwarte rijbroek aan waarin zijn toch al niet zo gespierde benen nog dunner lijken dan anders. Blijkbaar heeft ook Angelique door dat haar gewicht iets te veel van het goede is voor felle Faizal en mag Geert het nu proberen. Angelique staat alweer een beetje tegen Ama aan te duwen die haar neus voelt kriebelen door de mix van angorawol en kattenharen. Geert loopt naar de stallen en met Angelique bijna tegen zich aangedrukt loopt Ama snel mee. “Nouuuuu zeg”, hijgt Angelique die veel rookt en bijna geen conditie heeft. “Dat was zeker wel effe schrikken voor jou? Lag die vent zomaar op de grond? Dat was toch die man van die hengst? Waar Fieke zo omheen draaide? Geert zei pas nog tegen me, die Fieke met d’r geslijm, alsof dat niet opvalt. Hè Geert, dat zei jij pas nog hè? Nou, maar ik snap het wel hoor, hij zal wel helemaal niet zo op de vrouwtjes gevallen zijn. Dat heb je met die mannen hè.” Ama moet ergens aan denken en bloost. Angelique ontgaat niks. “OOhhhhh, zag jij ‘m soms ook wel zitten? Nou meid daar mis je niks an hoor. Geert heeft wel eens met ‘m gepraat, he Geert? Nou d’r zat niks bij he, dat zei jij nog hè Geert?”
Geert is inmiddels de stal van Faizal ingedoken en geeft nergens meer antwoord op. Hij lijkt ineens wat gespannen. “Wil je samen met mij in de bak rijden Geert, ik vind het in mijn eentje met Fador nog een beetje eng” vraagt Ama benauwd. Geert’s gezicht ontspant weer, ziet Ama tussen het traliewerk van de stalafscheiding door. “Ja hoor, prima, ik vind samen ook leuker.”
