Sietske maakt het ingewikkeld
“Goeiemoooorgen.” Ama knippert tegen het felle ochtendlicht en doet de deur verder open. Ze is gisteravond na een warme douche en een bordje eten haar bed in gekropen, heeft de hele nacht van paarden en enge schuren gedroomd en is uiteindelijk in een diepe slaap gevallen. Het aanhoudende gejengel van de deurbel heeft haar net gewekt en stram van de spierpijn is ze naar de deur geschuifeld in haar badjas. Voor haar staat Sietske. Heel erg wakker, fris en fruitig, met het bekende knotje achter in haar blonde haar.
“Oh”, is het enige wat Ama’s schorre stem wil produceren. Ze hoest even, zelfs dat doet nu zeer, en zet de deur wijder open zodat Sietske naar binnen kan met een fruitmand en een boodschappentas.
“Ga maar lekker weer je bedje in, ik kom ontbijt voor je maken.” Ama protesteert lichtjes, en meer voor de vorm, want het allerliefste wil ze ook gewoon haar bed weer in. Ze dommelt in bed weer een beetje in en bedenkt dat Sietske ondanks haar felle uitstraling en soms wat stoere houding, toch wel een hart van goud heeft. Vlak voordat ze naar de kleuterschool ging, was de familie Graaijstra naast Ama en haar ouders komen wonen. Vanaf het moment dat Sietske een dag na de verhuizing, doodleuk de tuin van de familie de Ruyter binnen kwam lopen en bij Ama in de zandbak ging zitten, waren ze vriendinnen geweest. Ama die slechts één broer had, die zo zwaar gehandicapt was dat hij niet thuis kon wonen, vond het dolgezellig bij de familie Graaijstra, waar ze maar liefst zes kinderen hadden. Sietske op haar beurt genoot van de rust bij Ama thuis. Haar eigen moeder, hartelijk maar nuchter, was zo druk met haar grote huishouding, dat ze de opvoeding van de jongsten een beetje aan de oudste kinderen overliet. Toch was het Sietskes moeder die zich liefdevol ontfermde over Ama toen haar ouders omkwamen bij een auto-ongeluk. Ze was toen pas zestien geweest en had geen idee wat ze moest doen. Sietske’s moeder had het heft in handen genomen en ervoor gezorgd dat Ama bij hen kon komen wonen, dat het huis van haar ouders verhuurd werd totdat ze groot genoeg was om zelf te weten wat ze ermee wilde. Het was ook mevrouw Graaijstra geweest die samen met haar op bezoek ging bij haar broer en regelde dat het contact tussen Ama en haar oude grootouders en haar enige oom en tante die aan de andere kant van het land woonden, bewaard bleef. Sietskes ouders waren inmiddels oud en woonden in een aanleunwoning naast het verzorgingshuis, maar Ama bezocht hen nog altijd regelmatig. Ook het contact met de rest van familie Graaijstra was goed en Sietske was nog altijd haar beste vriendin. Ze schrikt op uit haar gedachten als Sietske de slaapkamer in komt en op de rand van het bed gaat zitten met op haar schoot een groot dienblad vol broodjes, eitjes, bekers koffie en glazen sinaasappelsap. “Nou meid, hoe is het nu?” vraagt Sietske terwijl ze een broodje smeert. Ama heeft net een mond vol sap en terwijl ze dat snel doorslikt om antwoord te geven, gaat Sietske alweer verder. “Ik kom niet alleen voor jou hoor”, zegt ze lachend en met die ondeugende twinkeling in haar ogen die Ama daar gisteren ook al gezien had. “Koffie?” En ze houdt Ama een volle beker voor. “Ik kan er zelf nu even niet zo goed tegen” zegt Sietske.
Ama pelt half wakker haar eitje en snapt nog niet veel van het gesprek.
Sietske’s ondeugende ogen kijken Ama stralend aan vanuit haar blozende gezicht. “Je bent de eerste en waarschijnlijk ook de enige die ik het vertel. Ik ben zwanger.”
Ama laat het eitje bijna uit haar handen vallen. “He? Ik wist niet eens dat je een vriendje had.”
“Heb ik ook niet”, antwoordt Sietske. “Tenminste niet echt. Niks voor mij, zo’n vent waar je constant rekening mee moet houden. Ik heb genoeg aan mijn paarden. Iets vasts heb ik dus niet, maar ja, af en toe wil je toch weleens wat, dus hou ik het bij af en toe eens een one night stand of een losvaste scharrel. ”
Ama is stomverbaasd. Die Sietske. Nooit gedacht dat haar vriendin zo in elkaar zat. Natuurlijk, zelfbewust en zelfverzekerd is ze altijd al geweest. Maar dit klinkt zo, zo losbollig. Zo helemaal niet Sietske. Maar ja, denkt ze er direct achteraan; ik ben er inmiddels wel achter dat iedereen zo zijn verborgen kanten heeft.
“Dus je bent zwanger van de behanger, zeg maar”, grapt ze daarom. “Weet je wie de vader is? En weet hij het ook? En wat ga je nu verder doen? Hou je het?
Sietske knikt. “Ja, nee en ja. Ik weet wie de vader is, maar hij weet het niet. En ik wil ook niet dat hij het weet, want hij heeft een vriendin. En ja, ik hou het kind. Want al heb ik niet zoveel behoefte aan een man over de vloer, kinderen heb ik altijd wel graag gewild. En aangezien ik er ook niet jonger op wordt, ben ik heel blij dat dit me is overkomen.”
Ama brandt van nieuwsgierigheid. “De vader is bezet? Ken ik hem? Is hij leuk? En heeft hij iets opvallends zoals rood haar of grote oren, zodat straks iedereen kan zien van wie het kind is?
“Je kent hem wel”, zegt Sietske. “Hij is wel knap, maar heeft geen erg duidelijk herkenbare uiterlijke kenmerken. Hij heeft gewoon een knappe kop, een mooi figuur en hij is goed in bed. Maar verder is hij eerlijk gezegd niet eens echt leuk. Hij lijkt in eerste instantie charmant, maar eigenlijk is het een groot kind dat heel veel aandacht wil van heel veel vrouwen, maar als de dood is dat zijn eigen vriendinnetje daarachter komt. Dat zal dan wel weer te maken hebben met haar bankrekening.”
Langzaam begint het Ama te dagen. “Ed? Je bedoelt Ed? Van Phileine? Goh, ik had nooit gedacht dat dat jouw type was.”
“Dat zeg ik toch, dat is hij ook niet. Ik zeg niet dat ik een seksmaniak ben, maar ook al voel ik me prima in mijn eentje, zo af en toe is een beetje mannelijke aandacht toch wel fijn. Hij bood zich aan op een presenteerblaadje en daar ben ik toen op ingegaan. Achteraf niet handig, omdat Phileine een van mijn leerlingen is. Dat realiseerde ik me direct na die eerste keer. Toch heeft het nog een maandje geduurd voor ik het uit heb gemaakt. En ergens in die maand ben ik zwanger geworden.” Ze knipoogt. “En eerlijk gezegd niet helemaal per ongeluk. Het moest er een keer van komen, want mijn biologische klok tikt ook verder he.”
“Maar wat ga je nu dan doen”, wil Ama weten. “Iedereen ziet straks dat je zwanger bent en iedereen zal willen weten wie de vader is. Hijzelf waarschijnlijk ook. Dat lijkt me toch heel erg ongemakkelijk.”
Wil je dolgraag NU weten hoe het afloopt met Ama en Sietske en of de moordenaar van Koen Enkeldijk nog meer slachtoffers maakt? “Ingewikkeld” van Sietske van Niekerk is ook gewoon te koop bij de (online) boekwinkel, ISBN 9789462543782
