In tijden van een rondwarend coronavirus neemt het digitaal vergaderen een grote vlucht. De videoconferentie, waartoe we ook de klassikale lessen van alle scholen mogen scharen, geven alvast een voorschotje op de toekomst. Een tijdperk waarin de lijfelijke contacten steeds minder talrijk worden en, als ze er al zijn, dan op minimaal anderhalve meter afstand van elkaar.
Woensdagmiddag had ik met Google Hangouts een overleg met in totaal zeven personen en dat ging redelijk gestroomlijnd, op die collega uit Emmen na dan die wiens stemgeluid, wanneer hij de microfoon aan had staan, steeds vergezeld ging van een irritante harde ruis. Ik luisterde vooral naar wat anderen te melden hadden – het was mijn eerste deelname aan deze meeting – en zag tussen de gesprekken door ook nog allemaal opmerkingen in de chat voorbijkomen. Het vergt wat van jouw concentratievermogen.
Persuurtje
Donderdag tussen de middag vond het eerste digitale persuurtje ooit van de gemeente De Wolden plaats. Wethouder Jan van ’t Zand wilde graag wat onderwerpen met de media delen en zag geen andere mogelijkheid om dat vanachter de iPad te doen. Het was een stuk rustiger dan de vergadering die ik woensdag meemaakte, om de simpele reden dat er minder personen aan deelnamen. Slechts drie, want van de uitgenodigde journalisten had alleen ondergetekende de moeite genomen zich via StarLeaf aan te melden. Met Marianne Heida van communicatie en Jan maakte dat het trio compleet. Gemiste kans voor de andere media.
Ik moest denken aan al die schoolklassen, waar soms ook alle leerlingen tegelijk aan een gesprek deelnemen. Je wordt er toch helemaal gestoord van en zal maar meester of juf zijn van een klas en hier enige digitale orde moeten scheppen.
Toekomst
Even een blik in de toekomst, zojuist tijdens het schrijven van deze column zelf bedacht. Corona zorgt ervoor dat we in de toekomst steeds minder in kantoren gaan werken, maar vaker vanuit huis of wellicht speciale virusveilige werkplekken op speciale locaties, die niet aan de organisatie van een medewerker is gebonden. Kantoorpanden komen eerst leeg te staan, maar worden daarna omgetoverd tot anti-coronavestingen waar mensen van allerlei bedrijven een eigen ruimte hebben, waar liften zijn gerealiseerd die op maat zijn gesneden op het afstand-houdendevies. Overlegsituaties gaan vooral nog digitaal, maar dankzij de techniek die met het jaar sterk verbetert, voelt het steeds meer alsof je echt bij elkaar zit. Voordeel is ook dat files op de snelwegen bijna tot het verleden behoren, dat er weer gewoon zitplaatsen zijn in de treinen – met ruime afstand van elkaar – en dat het een stuk rustiger is in de openbare ruimte. Zoals nu, zonder al te veel geluid van verkeer.
Ik denk dat de wereld na corona er heel anders uit ziet, ik hoop het eigenlijk ook. De mensen die mijn schrijfsels een beetje lezen, weten dat ik helemaal klaar ben met de gejaagde maatschappij waar scoren boven alles verheven is. Waar ik helemaal niet aar mee ben, dat zijn de ontmoetingen met mensen op allerlei locaties. Ik weet dat een gemeenteraad nu ook besluiten mag nemen in ene digitale setting, maar er gaat niets boven het persoonlijke contact in de raadszaal. En zo’n persuurtje via de digitale snelweg is best een paar keer leuk, maar laten we – als het sein coronabrand meester is gegeven – maar weer gewoon in dat zaaltje van het gemeentehuis gaan zitten met een overheerlijke lunch en dat unieke broodje kroket.
Peter Nefkens
