Zo vlak voor de feestdagen kan ik op deze plek snoeihard uithalen naar al die activisten van dit jaar, die ergens een weg blokkeerden, naar al die verkeerszondaars, naar incompetente politici van rechts én links, naar ambtenaren die informatie verzwijgen, naar Europa, naar bankiers die onze spaarrente inpikken en ga zo maar even door. Een heet jaar was het en ik vrees dat we er nog niet zijn.
Het past niet bij het kerstgevoel dat ik toch ook uit wil dragen en daarom wil ik graag positief afsluiten. Dit gevoel is er een van respect en hoop, over mensen die ook in 2019 bevlogenheid hebben getoond. Dat zijn er namelijk te veel om op te noemen en ik mocht er binnen een paar dagen een aantal spreken. In Koekange bijvoorbeeld, waar de kleindieren van DWO in het dorpshuis werden geshowd. Bert van Dijk vertelde me honderduit over zijn hobby, veel meer dan dat ik in de krant kwijt kon. Daar waar iemand die van modeltreintjes houdt uren op zijn zolder kan kijken naar dit klein rijdend materieel, zo kan Bert van Dijk uren genieten van zijn konijnen en kippen. Hij is altijd bezig zijn dieren te vertroetelen, zodat ze niet alleen een fijn leven hebben in een ruim onderkomen, maar ook goed voor de dag kunnen komen op een show. Al is dat laatste voor hem maar bijzaak. Dat zijn hobby vergrijst, is aan gegeven, maar Bert heeft hoop. Hij begon ook pas toen hij 30 jaar was.
Jeneverbes
In het nationaal park Het Dwingelderveld was ik getuige van de viering van het tweede lustrum van de Jeneverbesbrigade op Kraloo. Zes harde werkers, maar Henk Mulder uit Havelte was de aanjager, een bovengemiddelde betrokken natuurliefhebber die mij via de telefoon al honderd-en-een weetjes toevertrouwde. Toen hij daar tussen de jeneverbessen in het bijzijn van grondeigenaar Magreet Moret de tekst voorlas, die hij naar alle betrokkenen had gemaild, bespeurde ik zelfs lichte emotie bij deze man, die met zijn vijf kompanen in tien aar tijd het favoriete eigendom van mevrouw Moret herstelde. Dan kan het aardig fris zijn, van zulke mensen krijg je het vanzelf warm.
Poortman
Over bevlogenheid gesproken, Maurice Grendelman uit Vollenhove mag dan ook niet ontbreken. De chef-kok en eigenaar van restaurant Poortman op de Bloemberg gaat drukke dagen tegemoet en daar heeft hij ontzettend veel zin in. Zijn verhaal over passie valt maandag in de kerstbijlage van de Meppeler Courant te lezen en moet andere ondernemers extra inspiratie geven om nieuwe wegen in te slaan zonder angst voor het onbekende. Dat Poortman in de Gault&Millau-gids is opgenomen, is de eerste bekroning voor de ambitieuze, maar ook gewoon bescheiden horecaman, die geen Michelinster ambieert omdat hij gewoon dicht bij zichzelf wil blijven.
Dat mag ik dus heel graag horen. Ik hou van mensen die zichzelf zijn en zich niet teveel laten beïnvloeden door allerlei factoren van buitenaf. Die lekker onbevangen hun eigen ding doen, ook om het andere mensen naar de zin te maken. Dat is voor mij ook een kerstgedachte en een wens voor 2020, waarbij het woord respect wat mij betreft zwaar de nadruk moet krijgen. Voor al deze bevlogen mensen, maar ook voor elkaar ongeacht afkomst, geloof, geaardheid en politieke kleur. Fijne feestdagen en tot in 2020.
